W unormowaniach zarówno Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, jak i Kodeksu postępowania cywilnego, nie ma jednoznacznej regulacji określającej jaki stan majątku wspólnego powinien być przez Sąd brany pod uwagę przy dokonywaniu jego podziału. W związku z pojawiającymi się wątpliwościami, Sąd Okręgowy przedstawił Sądowi Najwyższemu następujące zagadnienie prawne:
„Czy w sprawie o podział majątku wspólnego ustalenie wartości poszczególnych przedmiotów majątkowych wchodzących w skład majątku wspólnego następuje według stanu tych przedmiotów na dzień ustania wspólności majątkowej małżeńskiej czy według stanu na dzień orzekania?”
Zdaniem Sądu Najwyższego, Sąd ustala skład majątku wspólnego według chwili ustania wspólności majątkowej, a jego wartość według stanu i cen w chwili dokonywania podziału (czyli w tym przypadku orzekania). Sąd Najwyższy zwrócił również uwagę, że przez „stan” majątku wspólnego należy rozumieć cechy, jakość czy stopień zużycia składników majątku wspólnego. Wracając jednak do kluczowej kwestii – Sąd Najwyższy podkreśla, że chwilą, w której powinno nastąpić ustalenie wartości przedmiotów majątkowych wchodzących w skład majątku wspólnego powinien być moment orzekania, a dokładniej moment zamykania rozprawy. Jest to zgodne z zasadą aktualności ustanowioną w Kodeksie postępowania cywilnego.
Sąd Najwyższy uzasadniając wybór chwili określenia stanu majątku wspólnego na chwilę zamykania rozprawy dodaje, że podział majątku wspólnego nie jest obowiązkowy. Uzasadnione jest więc, aby właśnie chwilę podziału majątku (tj. zamknięcie rozprawy) uznać za chwilę najbardziej odpowiednią na dokonywanie oceny stanu tegoż majątku. Przecież stan z chwili ustania wspólności majątkowej może znacznie różnić się od tego zastanego w chwili orzekania.
Na koniec należy podkreślić, że o ile stan poszczególnych przedmiotów majątkowych wchodzących w skład majątku wspólnego oceniany jest na dzień orzekania, to już sam skład tego majątku stwierdzany jest na chwilę ustania wspólności majątkowej.