Zgodnie z artykułem 43 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego udziały małżonków w majątku wspólnym są równe. Zasada ta prowadzi do założenia, iż każde z małżonków, niezależnie od wkładu wnoszonego do majątku wspólnego ma w nim udział w wysokości ½ . Oznacza to, iż nawet jeśli jeden z małżonków miał zdecydowanie wyższe dochody od drugiego, nie będzie to istotne, gdyż przepisy zakładają równy udział w majątku wspólnym. Ustawodawca wyraził w ten sposób ideę równouprawnienia małżonków w stosunkach majątkowych, także po ustaniu wspólności majątkowej. Jednakże istnieje sposób na obalenie owego domniemania równości. Opisywany przepis pozwala na wystąpienie z żądaniem, aby ustalenie udziałów w majątku wspólnym nastąpiło z uwzględnieniem stopnia, w którym każdy z małżonków przyczynił się do powstania tego majątku. Jedynie istnienie ważnych powodów pozwala na uznanie żądania. Istnieje jednak trudność w ustaleniu „ważnych powodów”, gdyż Kodeks nie precyzuje owego pojęcia. Przy ustalaniu w jakim stopniu każdy z małżonków przyczynił się do powstawania majątku wspólnego, sąd ma obowiązek uwzględnić nakład osobistej pracy przy wychowaniu dzieci i we wspólnym gospodarstwie domowym.

Nie tylko współmałżonek może wystąpić z żądaniem o ustalenie udziałów. Prawo to przysługuje także spadkobiercom małżonka, o ile spadkodawca wytoczył uprzednio powództwo o unieważnienie małżeństwa albo o rozwód lub wystąpił o orzeczenie separacji.